زمین به دلیل برخورداری از ویژگی حفظ حیات در منظومه شمسی بسیار منحصربفرد است؛ اما از جنبه‌های دیگری ممکن است آن گونه که تصور می‌شود، غیرمعمولی نباشد.ستاره‌شناسانی که به بررسی تیتان، بزرگترین قمر سیاره زحل می‌پردازند، از شباهت عجیب این قمر با زمین در جنبه زمین‌شناسی سخن می‌گویند.
تیتان از چشم‌اندازهای طبیعی شکل گرفته در اثر جریانهای رودخانه‌ای برخوردار بوده، اگرچه این رودها به جای آن از متان مایع برخوردار بوده‌اند.
همچنین سطح این قمر مانند زمین عاری از دهانه بوده که نشانگر تغییرات دائم آن توسط فعالیت‌های زمین‌شناسی مانند سیاره ماست.
مناظر یخی تیتان ابتدا در سال 2004 هنگامی که فضاپیمای کاسینی- هویگنس برای اولین بار وارد جو این قمر شد، توسط محققان در زمین کشف شد که به بررسی اطلاعات ارسالی می‌پرداختند.
دانشمندان پیش از این قادر به مشاهده رودخانه‌های جالب سطح تیتان نبودند چرا که جو آن به دلیل وجود متان و نیتروژن بقدری غلیظ بوده که مناظر آن از زمین قابل مشاهده نبودند.
محققان دانشگاه فنی ماساچوست و دانشگاه تنسی در پی کشف رودخانه‌های سطح این قمر به بررسی تاریخچه زمین‌شناسی آن پرداختند. اگرچه با وجود شبکه‌های قابل مشاهده رودخانه‌ای، ستاره‌شناسان موفق به کشف فرسایش کمتر از انتظار شدند با توجه به اینکه تیتان برای مدت چهار میلیارد سال به دور سیاره زحل چرخیده است.
همچنین دانشمندان در زمان بررسی برای وجود دهانه‌های احتمالی که در اثر برخورد با دنباله‌دارها ایجاد شده‌اند، با میزان کمتری نسبت به دیگر قمرهای موجود در منظومه شمسی مواجه شدند.
در حقیقت تعداد دهانه‌ها بیشتر یادآور موقعیت زمین بوده که صفحات تکتونیکی و انفجارهای آتشفشانی بیشتر تاثیرات بدنه‌های خارجی بر روی سیاره را پوشانده‌اند.
کشف عوامل دخیل در شکل‌گیری چشم‌اندازهای تیتان می‌تواند چالش‌برانگیز باشد چرا که تصاویر ماهواره‌ای قادر به ارائه یک اثر خوب از فراز و نشیب‌های سطح این قمر نیستند. اما محققان انتظار دارند که شباهتهای آن با زمین بتواند به آنها در درک بهتر از چگونگی تغییر سطح تیتان طی هزاران سال کمک کند.
